FINA Wereldkampioenschappen zwemmen, Kazan (Rusland) – 2 t/m 9 augustus 2015
Op 22 januari ontving ik definitief bericht dat ik was uitgenodigd voor het 16e FINA Wereldkampioenschap in Kazan. Ik was één van de 7 Europeanen en was daar natuurlijk erg trots op.
De vlucht bestond uit 2 delen met een tussenstop van ongeveer 3 uur in Moskou. Ik verbleef samen met de andere internationale officials in het uitstekende Ramada hotel, dicht tegen het centrum van de stad. De officialgroep was erg gezellig en we hebben menig uurtje samen doorgebracht.
Na aankomst op vrijdagavond ben ik eerst mijn accreditatie gaan regelen en de tenues gaan ophalen. Ondanks de vooraf opgegeven kledingmaten was vrijwel alles te groot. Het tenue voor de ochtendsessies bestond uit een sportieve lange broek, een poloshirt en grijze gymschoenen (voor de dames met een roze rand). Voor de finales was er een witte pantalon, een overhemd met stropdas en een KLM blauw jasje en FINA badge beschikbaar. Dit alles was vooraf op maat gemaakt. De broek was ongeveer drie maten te groot en het overhemd kreeg ik niet eens dicht. Dus voor een deel verstellen (broek) of ruilen. Al met al een kledingpakket van meer dan 7 kilo.
De Technical Meeting (juryvergadering) was in Kazan Arena Stadium waar ook het tijdelijke zwembad was gebouwd. De voorbespreking duurde alles bij elkaar nauwelijks 30 minuten en er werd zoals gebruikelijk vooral stilgestaan bij het organisatorisch en protocolair deel. Bij de zwemslagen werd bijv. alleen stilgestaan bij de enkele vlinderkick bij de schoolslag en het gebruik van de rugslagstartsteun. Voor de rest werd je verondersteld de regels te kennen.
Bij de indeling van de officials was een aantal extra functies bedacht, die niemand leuk vond afgaande op het (onderlinge) commentaar, nl de Resolution Table en Warm-up Supervisor. De funtie Resolution Table hield in dat je in feite de liaison was tussen een (opgeroepen) coach en de Technical Swimming Committee van de FINA. Als Warm-up Supervisor moest je gedurende het inzwemmen bewaken dat de sprintbanen en de racebanen juist werden gebruikt. Ook moest je er op letten dat daar geen poolboys, flippers e.d. gebruikt werden. Het beoogde overwicht door er een official neer te zetten was ver te zoeken, want als je je had omgedraaid zwom men even vrolijk weer met hulpmiddelen. De rest van de dag was je dan vrij. Beide functies heb ik een dag mogen uitvoeren. Daarnaast stond ik 2 maal op baan 0, een keer op baan 2, keerpunt 8 en twee maal als Chief Inspector of Turn (CIT), dit is te vergelijken met kamprechter keerpunt.
Wedstrijd
De wedstrijden waren erg spannend en leuk om van dichtbij mee te maken. Er zijn flink wat wereldrecords gebroken (ik heb ze niet geteld) waarbij het publiek steeds volledig uit z’n dak ging. Het stadion had een capaciteit van 12.000 mensen en vooral bij de finales zat het vaak vol. Het opgehaalde eremetaal van de Nederlanders was helaas louter zilver van kleur, maar daar zaten ook wel heel fraaie en spannende races bij.
Degenen die goed hebben opgelet hebben waarschijnlijk gezien dat de baanindeling was omgedraaid ten opzichte wat we gewend zijn, dus baan 0 aan de linkerzijde. Dit is gedaan op verzoek van de tv broadcasting. Het gebeurt wel vaker op grote toernooien.
Voer tot stevige discussies ontstond bij de races van Ryan Lochte op de 200/400 wisselslag. Na het laatste keerpunt zwom hij nl. onder water in rugligging om vervolgens vlak voor het 15 m punt in borstligging de race te vervolgen. Hij is hiervoor niet gediskwalificeerd. Je kunt zeggen dat Ryan rugslag heeft gezwommen hetgeen natuurlijk niet is toegestaan in het vrije slag deel van de wisselslag. Maar er zijn ook officials die stellen dat een zwemslag wordt uitgevoerd met armen én benen. Zolang dat dan niet het geval is, zou er niets aan de hand zijn. Denk ook maar aan de vlinderslagbenen bij het vrije slag deel. De FINA zelf is er ook nog niet uit, maar ik heb begrepen dat deze maand een standpunt wordt ingenomen. Voor filmpje zie You tube. Zoek op Ryan Lochte, IM, Kazan.
Bijzonder was ook het meezwemmen van een 10 jarig meisje uit Bahrein. De FINA kent blijkbaar geen leeftijdsgrens. We hadden echter allemaal sterk onze twijfels of het wel verstandig is om kinderen van deze leeftijd al op een dergelijk toernooi te laten uitkomen.
De vlagceremonie werd steeds met typisch Russisch militair vertoon uitgevoerd.
Ik heb de charmes van een openluchtbad maar weer eens van dichtbij mogen meemaken. Tijdens mijn dienst als CIT vond een vogel het nodig om mijn klapper te voorzien van zijn behoefte. Uiteraard merkte ik dat pas toen ik er midden in greep 🙁 Zie dan maar eens onbewogen te blijven in zo’n situatie waar in elke hoek van het stadion een camera staat die alles feilloos registreert.
Op vrijdag kregen we een uitnodiging voor het FINA gala. Gelukkig had ik mijn nette kleren meegenomen, zodat ik tiptop kon aanschuiven. Het was een sjieke bedoening met zang en dans en lekker eten. De dag erna werden we door de organisatie uitgenodigd voor een diner in een typisch Tataars restaurant, compleet met lokale hapjes, bediening in klederdracht etc. Tot slot zijn we ook nog naar de sluitingsceremonie geweest. Dat duurde eigenlijk iets te lang, want iedereen was al best moe na 8 intensieve en prachtige dagen.
Kortom, ik heb heel veel indrukken opgedaan tijdens dit kampioenschap en met volle teugen genoten van de wedstrijden, de stad Kazan en de samenwerking met alle collega officials.
Dit is onvergetelijk. Bijkomend voordeel is dat ik nu wat mogelijke vakantieadresjes heb in alle uithoeken van de wereld.
Voor meer persoonlijke ervaringen en foto’s kun je terecht op mijn facebook pagina.
Nico van Maanen